"Οι ζωές των άλλων"

Εδώ και λίγο καιρό παρακολουθώ στο Facebook την σελίδα μιας Γιαπωνέζας της Yuki N.

Κάθε πρωί στις 6 περίπου ώρα Ιαπωνίας (μεσάνυχτα ώρα Ελλάδας), η Yuki που εκπαιδεύει στελέχη στην χρήση του Facebook για προσέλκυση πελατών,  γράφει κάτι σαν μικρό απόφθεγμα σε 2 γραμμές όπως "Ας συνειδητοποιήσουμε τα συναισθήματά μας", ή "Είμαστε πιο δυνατοί από ότι πιστεύουμε", ή "Τελευταίο όπλο: η δύναμη της διαίσθησης"  κλπ κλπ. Πάντα τελειώνει με τον γνωστό γιαπωνέζικο χαιρετισμό おはようございます！Καλημέρα σας!

Στη διάρκεια της ημέρας οι χιλιάδες που την ακολουθούν της απαντούν, κυρίως της εύχονται να έχει μιαν υπέροχη μέρα, βδομάδα, βράδυ, Σαββατοκύριακο. Ξέρετε πως είναι στο  Facebook: Μπαίνεις στη σελίδα του ενός και μετά στου αλλουνού σε ένα ταξίδι που τελειωμό δεν έχει. Για μένα αυτό το ταξίδι αρχίζει με την Yuki που την φαντάζομαι να δουλεύει, να τρώει με τους συναδέλφους της, να πηγαίνει στα まつり(πανηγύρια), και προχωρά με τους ακόλουθούς της. Γενικά φαντάζομαι και ζηλεύω την γιαπωνέζικη ζωή τους παρόλο που ξέρω ότι δεν διαφέρει σε κάτι από την δική μου και ότι ίσως είναι πιο πιεστική και αγχωτική απ' ότι η ζωή στην Ελλάδα.

Μου αρέσει όμως αυτό το ταξίδι... Είναι η καθημερινή μου ιεροτελεστία που με βγάζει από τον μικρόκοσμο που ζω και με εκτοξεύει στην πίσω μεριά της γης σ' έναν άλλο πλανήτη. Μερικές φορές της γράφω κι εγώ τις ευχές μου για την ημέρα και νοιώθω πως είμαι μια απ' αυτούς, κανείς δεν καταλαβαίνει τη διαφορά, για λίγο γίνομαι Γιαπωνέζα που πάει στη δουλειά της και που μιλά στο Facebook από το smartphone της. 

Κάποια φορά είπα για μένα ότι είμαι από τη Ελλάδα και τότε αμέσως ο Yoshio K. μου συστήθηκε. Μπήκα στη σελίδα του και είδα πως ήταν γεμάτη με Ελλάδα! Φωτογραφίες από τις Κυκλάδες, κάθε μέρα και μία, ο  Yoshio K. ήταν άλλος ένας ταξιδευτής από την πίσω μεριά της γης,που λαχταρούσε τη ζωή των "άλλων", ακόμα χαμογελάω...

Καλημέρα Yuki, καλημέρα Yoshio, να έχετε μιαν υπέροχη μέρα...